مـشکل بیکارى از بلاهاى اجتماعى است و بطور آشکار و تاءسف بارى در سراسر جهان بصورت گوناگونى گسترش ‍ یافته است و از مشکلات پیچیده است که بسیارى از مردم از رنـج مـى بـرنـد و آمـار آن بـصـورت دهـشـتـبـارى در حال افزایش است .

ایـن مـشـکـل اجـتـماعى آثار و ره آورد وخامت بارى در جامعه بر جاى مى گذرد و در دامان خود هـزاران ضـد ارزش و رذایـت اخـلاقـى و انـحـراف عـقـیـدتـى و عقده هاى روانى مى پرورد و جنایاتى چون سرقت ، غارت و تجاوز را به ارمغان مى آورد.

بـیـکـارى باعث مى شود که بسیارى براى وقت گذرانى به کوچه و بازار و رستورانها روى آورنـد بـه ناموس مردم نگاه کنند و به یاوه گویى و متلک پرانى و... به دختران و زنـان بـپـردازنـد و عـمـر خـویـش را در کـارهـاى بـى ثمره و زیانبار همچون : غیبت ، تهمت تراشى ، پرده درى و... تلف نمایند.

با اینکه اسلام ، سستى و تن پرورى و بیکارگى را سخت نکوهیده مى داند و همگان را به کار و تلاش و نشاط و تحرک فرا مى خواند، بدبختانه این آفت در کشورهاى اسلامى نیز آشـکـار اسـت . و عـامـل آن نـیـز چـیـزى جز مقررات ضد اسلامى حاکم بر این کشورها نیست . مـقـرراتـى کـه آزادى مـردم را در جـلوه هـا و ابـعـاد گـونـاگـون سرکوب مى کند و جز با شرایط سخت و مالیاتهاى سنگین و قید و بندهاى اسارتبار، اجازه کار و تجارت و... به مردم نمى دهد.

در بـرخـى از کـشـورهـا و در قلمرو برخى دولتها به فرد تنها هنگامى اجازه کار داده مى شود که از نظر نژاد و ملیت با آنان هماهنگ باشد چنانکه گویى فردى که از نظر نژاد و ملیت از آنان نیست ، نه انسان است و نه از حق حیات و کار و معیشت برخوردار است .

در برخى کشورها، به فرد، تنها پس از پایان خدمت نظام و یا رسیدن به مرحله خاصى از عمر، اجازه کار مى دهند... به هر حال عوامل بیکارى و اسباب آن بسیار است و ما در اینجا نمى خواهیم این بحث را بصورت گسترده بیاوریم .

...امـا در عـصـر حـاکـمـیـت امـام مـهـدى عـلیه السلام بحران بیکارى در همه چهره ها و میدانها حـل مـى گـردد. و ایـن آفـت ویـرانـگـر، بـراى هـمیشه از جامعه رخت برمى بندد، چرا که آن اصـلاحـگـر بـزرگ و بـا کـفـایـت ، ایـن آفت اجتماعى را از بیخ و بن ریشه کن مى سازد و اسباب و عوامل آن را نابود مى کند.

از ایـن رو در عـصر ظهور، آزادى در کار، مسافرت ، تجارت ، نوآورى ، ابداع و امکانات ، بـه هـمه مردم ارزانى مى گردد. و میدان کار و تلاش و ابتکار براى همه استعدادها فراهم مـى شـود، مـالیـاتـهـا الغـاء مـى گـردد و مـلاکـهـا، مـعیارها و مقررات تبعیض نژادى بکلى بـاطل اعلان مى شود، چرا که اسلام ، گرایشهاى نژادى و طبقاتى را به شدت همانگونه کـه امـیـرمـؤ مـنـان عـلیـه السـلام در حـکـومـت عـادلانـه خـویـش در دستورالعمل جاودانه اى به مالک اشتر مرقوم داشت که :

((الناس صنفان : اما اءخ لک فى الدین او نظیر لک فى الخلق .))

یـعنى : هان اى مالک ! مردم دو گروهند: یا در دین با تو برادرند و یا در آفرینش با تو برابر.

و بـر این اساس است که تمامى طبقات مردم در عصر ظهور در اوج نشاط و تلاش و رفاه و غنا زندگى مى کنند. و به برکت حکومت امام مهدى علیه السلام بحران بیکارى و فقر محو مى گردد و ره آورد شوم و ویرانگر آن نیز از جامعه زدوده مى شود.